لقبی است در عثمانی بمنزله آقا در فارسی (ناظم‌الاطبا) و این کلمه در ترکی از بیگ محترم‌تر است. ماخوذ از یونانی (صاحب اختیار) و در ترکی عثمانی بمعنی آقا / لغتنامه دهخدا.
از کلمات و واژه‌های مصطلح عصر عثمانی است. بیشتر برای افراد باسواد بکار بردند، مانند میرزا در عصر قجر در ایران. هنوز در میان ترکان در ترکیه کاربرد دارد و برابر است با کلماتی که ادای احترام کند چون آقا و جناب و یا سرکار با این تفاوت که بعد از اسم می‌آید.
سران بهایی را افندی خطاب می‌کنند مانند:
عباس افندی (نام عبدالبهاء) فرزند ارشد بهاءالله (۱۲۶۰ ق / ۱۸۴۴ در تهران - ۱۹۲۱ در عکا)
شوقی افندی نتیجه (فرزند نوه) ارشد بهاالله (۱۲۷۶ ش / ۱۳۱۴ ق در عکا - ۱۹۵۷م در لندن)
در تهران قدیم بچه‌ها افندی را بی‌آن که معنایش را بدانند، برای تحقیر به یکدیگر خطاب می‌کردند.
